Pierwszą naszą dobę w Kosowie spędziliśmy na trasie z Prisztiny przez Mitrovicę Kosowską do Prizrenu. Przyszła pora na okazanie części zachodniej Kosowa, a także najważniejszych punktów na trasie. O jakie punkty chodzi? Jest to Pejë, Deçan i Gjakovë.
Elementem stałym krajobrazu Kosowa są dwie rzeczy. Pierwsza z nich to flagi albańskie oraz amerykańskie, a druga to pomniki, które to upamiętniają bojowników UCK (mocno kontrowersyjna armia albańska). Jeden z takowych okazałych monumentów możemy zobaczyć w Tërnac. Nie mamy jednak żadnych informacji, jeśli chodzi o okoliczności śmierci bojowników tutaj pochowanych. Nie ma co komentować samej słuszności budowy pomnika.
Pierwszy przystanek to Peć. Jest tak sporym miastem, jak Kosowo. Peć ma bardzo długą teorię. Zahacza ona o starożytność. Istniało tu kiedyś miasto rzymskie, które było prawdopodobnie drugie co do samej ważności na terenach obecnego Kosowa. Później nadeszły czasy, w których panowało Bizancjum.
Arcybiskupi tutaj rozpoczęli budowę rezydencji oraz kościołów, a kiedy w XII wieku ich monaster został spalony, to przenieśli do Peć siedzibę serbskiego kościoła, którą to funkcję Peć sprawował aż do połowy osiemnastego wieku. Wówczas nastały czasy, w których była zmieniana nazwa miasta. W roku 1899 powstała tutaj Liga z Peć, albańska organizacja uznawana za następczynię Ligi Prizreńskiej, która to walczyła o prawa Albańczyków wewnątrz samego Imperium Osmańskiego. 
Spod tureckiego jarzma miasto się wyzwoliło w roku 1913. Do drugiej wojny światowej zmieniało państwową przynależność. Jak to wygląda dzisiaj? Dzisiaj przynależy do Kosowa. Jest jednorodnym miastem, jeśli chodzi o względy etniczne. W zasadzie to 92 procent mieszkańców to Albańczycy.
Monaster Pećka Patrijaršija jest jednym z najważniejszych sakralnych obiektów w zasadzie w całej historii serbskiej. To miejsce należało do monasteru Zica już na początku XIII wieku. Właśnie wtedy podjęto decyzję o przeniesieniu arcybiskupstwa w miejsce bardziej bezpieczne od Zica.
Pierwsza cerkiew została tutaj wybudowana w połowie XIII wieku. Jest to kościół Świętych Apostołów. Został on ufundowany przez Arsenija I. Był to arcybiskup serbski. We wnętrzach możemy znaleźć freski z przeróżnych okresów. W kościele się znajdują sarkofagi fundatora. W cerkwi ten również się znajduje marmurowy tron arcybiskupi, na którym koronowano następnych arcybiskupów serbskich.
Bardzo ciekawe jest to, że kolejne cerkwie dobudowywano w czasach późniejszych do ścian bocznych cerkwi świętych Apostołów, tworząc unikalny kościelny kompleks. Kolejną cerkiew dobudowywano w czasach późniejszych do ścian bocznych cerkwi świętych Apostołów, tworząc przy tym unikalny kościelny kompleks. Następną cerkiew – świętego Dymitra, dobudowano na początku XIV wieku.
We wnętrzach się znajdują freski z XIV oraz XVII wieku raz sarkofagi następnych arcybiskupów (z końca XIV wieku).
Co ciekawe, kolejne cerkwie dobudowywano w późniejszych czasach do bocznych ścian.
