ubrownik to 1300-letnie miasto znajdujące się na południu Chorwacji. Słynie ze starówki, z którą może konkurować tylko i wyłącznie Wenecja. Wyróżnia się także bardzo bogatą historią. Dubrownik powinien być podstawowym celem turystycznym podczas wakacji chorwackich.
Historia Dubrownika nie jest jasna do końca. Wersja, która oficjalnie obowiązuje to fakt, że miasto założone zostało w VII wieku. Dokonali tego uchodźcy z Edpidaurum. Jednak istnieją pewne teorie, które były potwierdzone także badaniami i wykopaliskami w tymże rejonie.
W XIII wieku Dubrownik znalazł się pod skrzydłami Wenecjan. Na koniec XIII wieku miasto zostało stawione całkowicie przez pożar. Po czym opracowany został całkiem nowy plan miasta.
Prawie pięć kolejnych wieków, Dubrownik posiadał status wolnego i niepodległego miasta. Szczytowy okres, jeśli chodzi o rozwój miasta to XV oraz XVI wiek. Wówczas Dubrownik rywalizował z Wenecją, jak i innymi miastami włoskimi.
Republika nieco podupadała po wielkim trzęsieniu ziemi. To trzęsienie ziemi miało miejsce w 1667 roku. Wówczas zginęło ponad pięć tysięcy osób. Większość budynków uległa zniszczeniu. W 1699 roku sprzedano Turkom część terytorium. Obecnie jest to terytorium Bośni i Hercegowiny i jedynym z dostępem do Adriatyku tegoż państwa. 
W roku 1806 poddało się wojsko Napoleona po oblężeniu miesięcznym. Napoleon złamał jednak swoją obietnicę.
Zamiast przejścia jedynie wojsk francuskich, to zajął miasto, a władzę zmusił do poddania. W roku 1808 marszałek Marmont zniósł Republikę i wcielił Dubrownik do Francji, a później wydzielił już osobną prowincję. Miasto odbite zostało przez brytyjskie wojska oraz przez wojska austriackie w roku 1814. Potem zostało już wchłonięte przez Imperium Habsburgów.
Zaczynamy od krótkiego spaceru w dół. Dzięki temu docieramy do bramy zachodniej starego miasta. Jest to Brama Słupów. Dla większości turystów jest to pierwszy punkt styczności właśnie ze starówką. Była ona częścią twierdzy już nieistniejącej z dziesiątego wieku.
Droga do bramy wiedzie przez most kamienny z piętnastego wieku. Fasada zewnętrzna bramy zbudowana została w roku 1573 i zawiera figurę świętego Błażeja, który jest patronem miasta.
Po przejściu bramy natrafia się na jeden z punktów najbardziej charakterystycznych Dubrownika. Co to takiego? Jest to Wielka Studnia Onufrego. Jest to krańcowy punkt wodociągowego systemu miasta. Został wybudowany w 1444 roku. Pierwotnie woda ta służyła do umycia przed wejściem do miasta.
Obecnie jest to atrakcja turystyczna. Ponoć napicie się wody z niej przynosi nam szczęście. Woda tak naprawdę tryska z szesnastu kamiennych twarzy.
Za studnią się zaczyna Stradun. Jest to główny trakt starego Dubrownika, który jest wyłożony marmurem. Marmur jest wypolerowany przez stopy wręcz milionów turystów, przy którym się mieści w zasadzie niezliczona ilość restauracji oraz kafejek. Wystrój traktu jest utrzymywany stale. Wszystkie spośród latarni są jednakowe. Nawet same okiennice w oknach są takiego samego koloru.
